Ik kwam in contact met Annelies tijdens de lancering van de documentaire van The Sustainable Fashion Gift Card. Ik vond het zo mooi om te horen waar zij mee bezig is. Vrij snel daarna heb ik haar een bericht gestuurd om te vragen of ik haar mocht interviewen. En hier zijn we dan. Een ontzettend leuk interview met een daadkrachtige vrouw met een mooie missie. Annelies werkt al 10 jaar in de mode-industrie. Ooit is zij begonnen bij W. Green Agency, het PR bureau van Willa Stoutenbeek. Daar leerde Annelies, naast hands on communicatie en PR-skills, de verschillen tussen mainstream en duurzame. Zij werd volledig ondergedompeld, niet alleen op het gebied van duurzame mode, maar ook duurzame beauty.

Wat is je vooral bij gebleven van je stage?

Vooral de nadruk op het duurzame. Ik werd volledig meegenomen in de duurzame beauty kant bijvoorbeeld. Dat was echt een eyeopener voor mij. Als ik daar nu over nadenk, wat wij allemaal wel niet op ons gezicht smeren. Het is bizar, maar ook onwetendheid. Na mijn stage heb ik voor verschillende agencies in de mode-industrie gewerkt. Ik merkte dat ik me steeds bewuster werd van wat een invloed de mode-industrie op de wereld heeft en ging daar zelf met mijn omgeving ook meer over delen.

Je hebt ook een tijdje in Londen gewerkt, wat heb je daar gedaan?

Ik heb veel modeproducties gedaan in Londen. Mijn ervaringen binnen de Nederlandse mode hadden al laten zien dat deze wereld een giftige cultuur is, maar gedurende mijn tijd in Londen zijn mijn ogen geopend. Dat is voor mij de eerste sprak geweest om EQLS op te richten. Een platform waar vraag en aanbod tussen creatieve freelancers en opdrachtgevers direct bij elkaar worden gebracht en het (financiële) welzijn van de freelancer voorop staat.

Mijn doel is om te laten zien dat we op een eerlijke en inclusievere manier met mensen om kunnen gaan. In Londen heb ik echt mensonterende dingen gezien. Make-up artists, producers, modellen en stylisten die heel veel uren werkten en daar vaak niks, of weinig voor betaald kregen. Zoveel beginnende artiesten zetten alles op alles om bij die droom van de mode-industrie te horen en dit gaat vaak ten koste van hun eigen welzijn. Die ‘droomwereld’ is in realiteit niet zo rooskleurig als veel mensen denken en het leven op set is zwaar; het is hard werken, lange dagen, geregeld afgeblaft worden, torenhoge verwachtingen en vaak voor heel weinig geld. Het draait allemaal om marketing, het verhaal om een merk. Neem bijvoorbeeld Chanel. Iedereen die zich met dat merk wil associeren, wil daarbij horen ondanks dat de tassen en kleding onbetaalbaar zijn. Dan koop je maar de mascara of de parfum van het merk, om alsnog onderdeel te kunnen zijn van het verhaal. Dat zie je ook bij producties. De grote merken zeggen; je mag blij zijn dat je voor mij mag werken en ik ga je er niet voor betalen. Creatieve freelancers maken prachtige reizen, zijn inderdaad onderdeel van een mooie productie, maar uiteindelijk zijn ze overspannen en kunnen ze de huur van hun eigen appartement niet betalen. En dat is waar ik transparantie in wil brengen.

Waar focus jij je dan precies op binnen je bedrijf?

Ik richt mij vooral op creatieve freelancers zoals producers, stylistes en make-up artists. Ik heb jarenlang stylisten gerepresenteerd via een agentschap in Amsterdam. Daar heb ik gezien wat voor afhankelijksheidspositie er gecreëerd wordt. Ik vind het financiële uitbuiting, want het agentschap vangt een hoop geld voor alleen een middle man zijn. Iedereen profiteert, maar uiteindelijk is de fee voor de creatieve freelancer bijzonder laag. Daar wilde ik iets aan doen. Door het artiestenmanagement model te herdefiniëren waarin iedereen beschermd wordt tegen uitbuiting en een eerlijke prijs krijgt voor het werk wat zij verrichten.

Je ziet dat kleinere – vaak duurzame- merken graag mooie content willen om hun merk met de juiste tone of Voice in de markt te zetten, maar zij kunnen de hoge fees voor artiesten bij agentschappen niet betalen. En als je zelf op zoek moet naar een creatief team, dan is het zoeken naar een speld in de hooiberg. EQLS lost dit probleem op.

Er zijn ontzettend veel goede creatieve freelancers die niet goed genoeg zijn voor een agentschap (lees: ze kunnen er niet genoeg geld aan verdienen). Daarom ben ik EQLS begonnen, een platform waar vraag en aanbod samen komt tussen creatieve freelancers en merken.

Hoe ziet jouw business model er uit?

EQLS werkt op basis van een subscriptie model. Als creatieve freelancer betaal je maandelijks een vast  bedrag en de opdrachtgever betaald een fee per boeking. Ik wil hierin openheid geven en mijn doel is om het echt inclusiever en eerlijker te maken voor de creatieve freelancer. Met dit platform kunnen de freelancers hun eigen agent zijn. Ik lever het netwerk, de juiste tools, geef advies over budgetten en buy-outs en sta ik klaar als er vragen of problemen zijn.

Ik vind het echt een heel mooi initiatief. Je denkt vaak dat het oneerlijk gaat aan de andere kant van de wereld waar onze kleding wordt gemaakt, maar dit gebeurt eigenlijk ook heel dicht bij huis.

Inderdaad en daarom wil ik weer dat de creatieve freelancer de controle behoudt. Het platform is ontworpen vanuit het oogpunt van de freelancer. Bij EQLS kun je als professional onderdeel worden van de community. Als opdrachtgever vind je hier getalenteerde artiesten van verschillende niveaus,  dus altijd iemand die past binnen jouw budget. Daar zie ik echt een gat in de markt.

Zie je zelf al positieve veranderingen?

Ik merk wel dat er steeds meer over wordt gesproken en dat mensen voor zichzelf durven opkomen. Maar het blijft lastig, want merken hebben, vaak onder druk van te lage  begrotingen, nog wel eens de instelling: voor jou 10 anderen die het voor dit bedrag wel willen doen. Vaak zijn dit beginnende artiesten die kosten wat het kost een naam voor zichzelf willen maken, maar zich op dat moment niet realiseren dat je op die manier jezelf alleen maar hebt en ook de markt verpest.

Waar zie jij vooral kansen?

Mijn doel is om een platform te creëren dat zoveel voordelen biedt voor creatieve freelancers, dat zij er gebruik van willen maken. Nu is vooral nog de cultuur dat , wanneer je je bij een agency aansluit, je alleen opdrachten mag doen via je agent en daarmee zelf alle controle verliest.

Wat zijn volgens jou redelijk makkelijke stappen om te zetten voor meer transparantie?

Vooral door openheid te geven over financiën. Met mijn platform laat ik de communicatie tussen de freelancer en de klant lopen, zonder daar zelf tussen te gaan zitten. Uiteraard kun je me altijd bereiken voor vragen of als er  iets mis dreigt te gaan. Daarnaast geef ik advies aan de merken en aan de freelancers, van dingen als het bepalen  van een dagprijs tot aan de juiste afspraken met elkaar. De transparantie zit ‘m vooral in communiceren zonder allerlei tussenpersonen met hoge fees.

Wat kunnen we van jouw bedrijf leren?

Vooral dat fair pay niet onmogelijk is. Je komt er in deze tijd niet meer mee weg als je niet met duurzaamheid bezig bent en de manier waarop je met mensen en het milieu omgaat.

Hoe denk jij over de toekomst van de mode-industrie?

Ik denk dat er een grote switch gaat plaatsvinden. Het is niet de vraag of, maar juist wanneer. We hebben natuurlijk met de vegan movement al gezien dat als er genoeg mensen meegaan, je wel degelijk een verandering teweeg kunt brengen . Uit de vele positieve reacties blijkt dat creatieve freelancers ook echt behoefte aan een platform als EQLS hebben. Uiteindelijk zul je als opdrachtgever ook mee moeten veranderen en hoop ik dat er daadwerkelijk positieve veranderingen teweeg worden gebracht.

Wat zijn jouw favoriete duurzame merken en met wie zou jij in de toekomst graag willen samenwerken?

Een bedrijf waar ik heel graag mee zou willen werken is Vestiaire Collective. Hun positionering is zo sterk en het platform wat zij bieden is fantastisch. Daarnaast vind ik het Nederlandse merk O My Bag echt een heel mooi merk. Ik heb hier zelf een tas van die ik al jaren veelvuldig gebruik. Inmiddels heeft het echt zo een vintage look gekregen, maar kun je deze ook weer helemaal als nieuw maken. Dan zie je wel dat kwaliteit belangrijk is. Ik gebruik zelf ook graag producten van Food for Skin en Pericarp Beauty. Beide merken hebben een hele mooie missie en visie. Wat ik ook een bijzonder sterk merk vind, is G-star. Zij positioneren zich niet als duurzaam,  maar eigenlijk zijn zij wel altijd duurzaam bezig geweest. Ze hebben zich alleen niet zo gepositioneerd omdat

vooral in het verleden duurzaamheid niet als stoer en sexy werd gezien, maar juist als duf en erg suf. Niet iedereen wil zich met duurzaamheid identificeren.

In mijn beleving gaat het vooral om bewustwording. Het is echt niet zo dat mensen altijd een kwade insteek hebben. maar vaak weten ze niet beter. Het ontbreekt aan kennis en iets duurzaams vinden vele dan ook vaak te duur. Dat zie je ook in de industrie waarin ik werk. Veel mensen schrikken vaak van de bedragen die genoemd worden voor het inzetten van een stylist of fotograf. Maar geloof me dat geld is het echt waard en vergeet ook niet hoeveel uren voor- en nawerk een artiest in een productie moet stoppen, dat wordt vaak onderschat. Het is goed om hier inzicht in te geven. Het kost nu eenmaal veel tijd, werk en denkwerk om een campagne goed neer te zetten.

Ken je zelf de videoclip nog van Adele van het nummer Hello from the other side? Kijk daar maar eens naar en dan zie je dat het brandwise heel goed is neergezet. Van de styling en set tot de nagels, de manier waarop haar haren wapperen; als je daarop gaat letten zie je pas hoeveel werk hier in zit van een enorm team aan creatieve professionals.